„Z tej historii wielkiej, dumnej,
z władzy mocnej i rozumnej
czerpiesz dzisiaj wiarę, w kraju dobry los
Bez historii, mowy, sztuki
Bez mądrości tej z nauki
naród się zamieni w bezimienny kraj
dziś Ojczyzna jest w potrzebie
czeka ciebie, wierzy w ciebie
tysiąc lat historii patrzy w serce twe
Masz obronić co najlepsze
by służyło Polsce jeszcze
liczy na twą pomoc dziś Ojczyzna twa
dziś Ojczyzna twa”
Minęło sto lat od momentu, gdy nasza Ojczyzna odzyskała niepodległość. Jak opowiedzieć o nadziejach, tęsknotach, bólu, tragediach i radościach setek naszych rodaków, którym zawdzięczamy polską mowę i to, że o niewoli wiemy tylko z kart historii? Widowisko słowno- muzyczne przygotowane przez panią Annę Spyrkę, Katarzynę i Piotra Falkowskich, panią Lidię Napierałę przybliżyło oglądającym, te bolesne rozterki, przed którymi stawali nasi rodacy, stawiający często walkę o Polskę, ponad dobro własne. Nasz wielki rodak- Jan Paweł powiedział: „Wolności nie można tylko posiadać. Trzeba ją stale, stale zdobywać.” Wydaje się, że dzisiaj nasza suwerenność nie jest zagrożona, ale jakże często nasze własne konflikty, mogą na tyle osłabić państwo, że dojdzie do jego upadku, o czym nasza historia boleśnie powinna nam przypominać. Tym ważniejsze wydają się słowa, które zabrzmiały na początku uroczystości:
„Niepodległość to słowo, które w naszej historii było odmieniane na wiele sposobów. dzisiaj, gdy mówię Ojczyzna, widzę moją szkołę, moje miasto z wieżą kościoła i dom ze wspólnym stołem. Spotkajmy się w Polsce. Poszukajmy tego, co nas łączy i wspólnie cieszmy się dzisiejszym świętem.”
